Omega 3

08-06-2020

Omega 3-vetzuren (voornamelijk DHA) worden ingebouwd in fosfolipiden en sfingolipiden in het celmembraan waardoor de structuur (vloeibaarheid, dikte, vervormbaarheid) en functie van het celmembraan verandert. Het DHA-gehalte verschilt per weefsel en orgaan en is het hoogst in hersenen en ogen.
Omega 3-vetzuren (vooral EPA) spelen een rol in de eicosanoïdenstofwisseling (synthese van prostaglandines, tromboxanen, leukotriënen) en ondersteunen op die manier een goede balans in de werking van het immuunsysteem. De verhouding tussen de verschillende vetzuren in de membranen (DHA, EPA, alfalinoleenzuur, arachidonzuur) bepaalt welke vetzuren beschikbaar komen na afsplitsing door het enzym fosfolipase om te worden omgezet door cyclooxygenase- (COX) of lipoxygenase- (LOX) enzymen. Dit heeft invloed op een evenwichtige immuunrespons. Hierbij is een goede verhouding tussen de inname van omega 6- en omega 3-vetzuren via voeding en supplementen van groot belang.
Copyright (C) Orthokennis https://www.orthokennis.nl/nutrienten/Omega%203-vetzuren%20EPA%20DHA


De EPA: DHA-verhouding kan ook van invloed zijn op ontstekingsroutes die kunnen worden veroorzaakt door een hogere beschikbaarheid en oxidatie van vetzuren. In een onderzoek met verschillende EPA: DHA-verhoudingen bij muizen met door vet veroorzaakte leverschade, bleek dat een 2: 1 EPA: DHA-verhouding effectiever was in het verminderen van inflammatoire risicofactoren in vergelijking met een 1: 1-verhouding. Een EPA: DHA-verhouding van 1: 1 was echter effectiever bij het verlichten van leverschade, zoals blijkt uit lagere leverenzymen. DHA wordt vaak beschouwd als de krachtigere ontstekingsremmende werking, maar in deze studie vertoonde de 2: 1 EPA: DHA-ratio een grotere afname van C-reactief proteïne vergeleken met de 1: 2 EPA: DHA-ratio. Verlaging van TNF-α-niveaus werd gevonden in de 1: 2 EPA: DHA-groep, terwijl de laagste niveaus van IL-1β en IL-6 werden waargenomen in de 2: 1 EPA: DHA-groep. Hoewel zowel DHA als EPA ontstekingen kunnen verminderen, lijkt een 2: 1 EPA: DHA-ratio effectievere inflammatoire risicofactoren aan te pakken.


Methoden Met vetrijke, dieetgevoede C57BL / 6 J-muizen als diermodel, diëten met verschillende verhoudingen van DHA / EPA (2: 1, 1: 1 en 1: 2) met een n-6 / n-3-verhouding van 4: 1 werden bereid met vis- en algenoliën verrijkt met DHA en / of EPA en zonnebloemzaadoliën in kleine mate in plaats van het vetrijke dieet. Resultaten Significant verminderde hepatische lipideafzetting, lichaamsgewicht, serumlipideprofiel, ontstekingsreacties, lipideperoxidatie en expressie van adipogenesegerelateerde eiwitten en ontstekingsfactoren werden waargenomen bij muizen die een dieet kregen aangevuld met DHA / EPA in vergelijking met die in de hoge vet controlegroep. 

De DHA / EPA 1: 2-groep vertoonde lagere serumtriglyceriden (TG), totaal cholesterol (TC) en lipoproteïne-cholesterol met lage dichtheid, lagere SREBP-1C, FAS en ACC-1 relatieve mRNA-expressie en hogere Fra1-mRNA expressie, met hogere relatieve mRNA-expressie van enzymen zoals AMPK, PPARα en HSL waargenomen in de DHA / EPA 1: 1-groep. In de DHA / EPA 2: 1-groep werden lagere TC- en TG-spiegels in de lever en hogere superoxidedismutasespiegels gevonden. Desalniettemin werden er geen andere opmerkelijke effecten waargenomen op de hierboven genoemde biomarkers in de groepen behandeld met DHA / EPA in vergelijking met de DHA-groep. 

Conclusies De resultaten toonden aan dat suppletie met een lagere DHA / EPA-ratio effectiever lijkt bij het verlichten van door vet veroorzaakte, door de voeding veroorzaakte leverschade bij muizen, en een DHA / EPA-ratio van 1: 2 verminderde ontstekingsrisicofactoren. Deze effecten van n-3 meervoudig onverzadigde vetzuren (PUFA) op het lipidemetabolisme kunnen in verband worden gebracht met de opregulatie van Fra1 en de verzwakte activiteit van c-Jun en c-Fos, waardoor uiteindelijk de ernst van de lipidenmetabolismestoornis en leverschade wordt verminderd tot sommige omvang.